پدیده و پدید آورنده

بشر از روزی که چشم به این جهان گشوده و با موجودات این جهان سر و کار پیدا نموده دریافته است که در جهان آفرینش هیچ چیز بدون علت و سبب موجود نمی شود، از این رو اگر صدایی می شنود فوری متوجه صاحب صدا گشته و اگر دودی از جایی بلند می شود فوری متوجه آتش می گردد، و اگر یک منظره نقاشی شده را می بیند متوجه نقاش چیره دست می شود و اگر کاخی رفیع را مورد نظر قرار دهد به یاد معمار و مهندس و بنای زبردست آن می افتد، و بالاخره پی برده است که در جهان هستی هیچ مصنوعی بدون صانع، و هیچ پدیده ای بدون پدید آورنده لباس هستی در بر نخواهد کرد.

و به عبارت دیگر در هر پدیده ای گذشته از ماده و صورت آن پدیده مانند ماده صندلی که چوب و به صورت و شکل خاص برای هدف نشستن ساخته شده علت دیگری وجود دارد که این ماده چوبی را به صورت خاص برای هدف خاص در آورده، که از آن به علت فاعلی تعبیر می کنند.

بلی در طبع هر داننده ای هست / که با گردنده گرداننده ای هست

و همه افراد بشر این قاعده کلی را که در فلسفه «اصل علیت» نامیده شده پذیرفته اند، زیرا این قانون ادراکی عقلی است که در فطرت همه انسان ها (خداشناس و خدا ناشناس) نهاده شده است. 

برگرفته از:

کتاب ارزشمند حضرت آیت الله سید هاشم حمیدی حفظه الله

درس­ های فطرت یا زیربنای عقاید اسلامی، ص23 و 24